Saturday, June 10, 2017

برکناری مسوولان امنیتی خلاف موازین شرعی است

برکناری مسوولان امنیتی خلاف موازین شرعی است: 


در پی گسترش اعتراضات شهروندان به دلیل ناتوانی‌های حکومت در تأمین امنیت شهر کابل و دیگر شهرهای افغانستان شورای علمای افغانستان نیز اعلام کرد که تظاهرات حق مسلم هر شهروند است، اما تقاضای برکناری مسوولان امنیتی بدون در نظر داشت سابقه‌ی کاری و خدمات‌شان «خلاف موازین شرعی است.»
شورای علمای افغانستان در کنفرانس خبری پیرامون اوضاع امنیتی و حمله‌های خونین اخیر در کابل و هرات گفتند که معترضان می‌توانند در برابر گسترش ناامنی و ناتوانی حکومت‌ در برقراری امنیت دست به اعتراض بزنند، اما اتهام وارد کردن بر مامورانی که برای امنیت کشور کار می‌کنند، بدون در نظر داشت سابقه کاری‌شان خلاف موازین شرعی است.
عطاالله فیضانی یک تن از علما با خوانش اعلامیه‌ی شورای سرتاسری علما می‌گوید که متهم ساختن به دست داشتن در هراس‌افگنی برخی مسوولان امنیتی چون مشاور شورای امنیت، رییس امنیت ملی، وزیر دفاع و یا گارنیزیون کار درستی نیست، او گفت:‌ «خواهش برکناری هر فرد دولتی از جانب هر کسی که باشد [قبل از اثبات اتهام] خواسته‌ای خلاف موازین شرعی و قانونی می‌باشد.»
وی در ادامه گفت که شورای علما خواهان اعلام نتیجه‌ی بررسی‌های کمیسیون حقیقت‌یاب به شکل هر چه عاجل‌تر است. «شورای علمای افغانستان هم‌چنان بسته‌شدن جاده‌ها را از سوی هر کسی که باشد ناروا دانسته» گفته است که معترضان می‌توانند دادخواهی خود را از راه‌های دیگر نیز انجام دهند، لذا بستن جاده‌ها کار درست نیست. آنان می‌گویند:‌ «از آن‌جا که این کار باعث آزار مردم می‌شود، پس انسداد راه توسط معترضان خلاف شریعت می‌باشد.»
این در حالی است شماری از معترضان کابلی می‌گویند که «بارها، راه‌ها به روی مردم از سوی حکومت بسته شده است و قسمت‌های زیادی از جاده‌ها که جزء املاک عامه است، توسط دیوارهای بلند سمنتی ادارات دولتی تصاحب شده‌اند و هیچ گاهی باز نشده‌اند.»
در همین حال،‌ بهار مهر،‌ یک تن از نویسنده‌گان و پژوهش‌گران در واکنش به این موضع‌گیری شورای علمای کشور واکنش نشان داده، فتوای شورای علما را غیراسلامی خوانده، می‌گوید‌: «
سکوت در برابر ظالمان، مشارکت با آنان است.» او با روی‌کردی به آیاتی از قرآن و نقل ترجمه‌ی آیتی از قرآن کریم «خدا هرگز دوست ندارد کسى با گفتار خود بدی‌هاى دیگران را آشکار کند مگر کسى که ستم دیده است» می‌گوید: ‌«بر بنیاد فرموده‌های دینی،‌ مظلوم اجازه نه بلکه وظیفه دارد که بیداد ستم‌گری را فریاد کند و داد خود بستاند.» چنین شخصی می‌تواند ظلمی که بر او رفته را فریاد کرده و بدی ستم‌گر را برملا کند، با توجه به این آیت مبارک و ده‌ها مورد دیگر که صراحتاً مسلمانان را مکلف به ایستاده‌گی در برابر حاکم فاسد و ستم‌پیشه می‌کند، فتوای ملاهای ارگ و اجیر در برابر مردم، مردود و غیر اسلامی است.»
از سوی دیگر سیدمنصور نادری در واکنش به تظاهرات اخیر اظهار داشته است که او، تمام مردم افغانستان را به وحدت ملی فرا می‌خواند. نادری می‌گوید:‌ «فروپاشی دولت ملی به نفع هیچ یک از جریان‌های قومی وسیاسی نیست.»
رهبر حزب پیوند ملی افغانستان به رهبری سید منصور نادری گفت:‌ «در جریان تحولات اخیر بعضی از جریان‌های سیاسی در کشور خواهان حذف بعضی از مقام‌ها از جمله کناررفتن حنیف اتمر، مشارو امنیت حکومت وحدت ملی هستند که در این وضعیت پیچیده سیاسی و نظامی یک امر قابل قبول نیست.»
سیدمنصور نادری می‌گوید:‌ «حنیف اتمر را از گذشته می‌شناخته و به درایت و صداقت وی در تامین امنیت کشور و شهروندان باور دارد.»
حزب مشارکت ملی به رهبری نجیب‌الله کابلی نیز روز پنج‌شنبه با همراهی برخی از نهادهای مدنی برای جمع کردن خیمه‌ی تحصن در مقابل شفاخانه‌ی ایمرجنسی اقدام کرد. اما این حرکت وی با فیرهای هوایی نیروهای پولیس به دلایل امنیتی مواجه شد که در نتیجه گردآمده‌گان پراکنده شدند.
پیش از این معترضان خواستار استعفای رییس جمهور و رییس اجرایی و برکناری مسوولان امنیتی از جمله مشاور امنیت ملی شده بودند. حزب جمعیت اسلامی به رهبری صلاح‌الدین ربانی نیز در حمایت از معترضان خواهان برکناری حنیف اتمر مشاور امنیت ملی و برخی دیگر از مسوولان امنیتی شده بود. حزب جبهه‌ی نوین ملی به ریاست انوارالحق احدی نیز چندی پیش انتخابات زودهنگام را برای برون‌رفت از اوضاع کنونی پیشنهاد کرده و وعده‌ی اصلاحات امنیتی را عوام‌فریبی خوانده بود.
معترضان: «عده‌ای در بدل پول خلاف ما تبلیغ می‌کنند»

معترضان می‌گویند که بسته‌شدن برخی از جاده‌ها رسم اعتراض است و آنان از ایجاد مشکلات برای مردم جلوگیری کرده‌اند. آنان می‌گویند که اعتراض‌ها باید علنی باشد، در جاده‌ها باشد و نمی‌شود در ته‌کویی یا پستوی خانه، خیمه‌ی اعتراض برپا کرد.
هارون معترف یکی از معترضان مدعی است که «برخی از حلقات از سوی ارگ بر ضد آنان پروپاگند می‌کنند.» وی می‌گوید:‌ «برخی از نهادها و گروه‌ها برای سود شخصی خود علیه اعتراض‌کننده‌گان فعالیت می‌کنند، اما مردم با معترضان هم‌گام و هم‌کار است.»
معترف می‌گوید برپایی خیمه‌ها در برخی جاده‌های شهر سبب بسته‌شدن راه‌ها شده است، اما آنان راه‌های کارته پروان و دهن باغ را باز کرده‌اند. به قول او،‌ «علاوه بر آن ستاد «رستاخیز تغییر» برای حل مشکلات مردم کمیسیون دارد که شکایت‌ها را درج می‌کند و آنان حاضر اند اگر مردم شکایتی داشته باشند، خود اقدام کنند.»
«ستاد رستاخیز تغییر» در شماری از چهارراهی‌ها، از جمله شفاخانه‌ی ایمرجنسی، کارته پروان، دهن باغ، چهارراهی خراسان، چهارراهی شهرک آریا، پل آرتل و چهارراهی تایمنی خیمه برپا کرده است.
حکومت اما ابلاغیه‌ای را منتشر کرده است که در آن از معترضان خواسته شده «به پاس ماه رمضان و با در نظر داشت فقر و بی‌کاری» خیمه‌هایشان را از جاده‌ها بردارند.
هم‌چنان در این اعلامیه آمده است، حکومت خود را مکلف می‌داند به خواست‌های مشروع مردم رسیده‌گی کند. در اعلامیه آمده است:‌ «در صورت ادامه وضعیت، دولت به منظور حمایت از حقوق شهروندان و تأمین امنیت و مصونیت مردم و تجمع‌کننده‌گان، در مطابقت با قانون اجتماعات، اعتصابات و تظاهرات اقدامات قانونی می‌کند.»

پروسه کابل و دست آورد ها

پروسه کابل و دست آورد ها:

موضوع مبارزه با تروریسم و روند صلح در افغانستان، دغدغه بزرگ برای افغانستان، منطقه و حتا جهان است. از کنفرانس کابل در سال ۲۰۰۵ تا روند «قلب آسیا پروسه استانبول» در سال ۲۰۱۲، ‌موضوع تأمین صلح و آشتی ملی، ‌در آجندای دولت قرار داشته است. کاهش قوت‌های بین‌المللی در سال ۲۰۱۴، توجه بیشتر کشور‌های منطقه را به افغانستان معطوف کرد.
میکانیزم‌های جدیدی برای ردیابی عوامل جنگ در افغانستان و راه حل‌های آن، مطرح شد. میکانیزم
۶+۱ (‌شش کشور همسایه به اضافه ایالات متحده) و میکانیزم چارجانبه که به «QCG» معروف شد ‌و در آن افغانستان- پاکستان چین و ایالات متحده به منظور هم‌آهنگی و تشویق طالبان به مذاکرات مستقیم با دولت چار بار گرد هم آمدند، و اخیراً،‌ ابتکار مسکو به منظور «هم‌آهنگی تلاش‌های منطقه‌ای برای صلح در افغانستان و ثبات در منطقه» عمده‌ترین تلاش‌هایی‌اند که در سال‌های اخیر مورد توجه رسانه‌ها قرار گرفتند.
پروسه قلب آسیا
استانبول که ۱۴ کشور منطقه عضو آن‌اند و ۱۰ کشور قدرت‌مند جهان حامی‌اش، ۶ بار زیر یک سقف جمع شده‌اند و در نهایت امر،‌ سندهایی را روی کاغذ آورده‌اند که حد اقل افغانستان در اجندای بین‌المللی باقی بماند. در آغاز، این روند به منظور استفاده از موقعیت افغانستان برای ایجاد اعتماد در منطقه مطرح شد و اینک به یک پلاتفورم مبدل می‌گردد که در آن مسایل همکاری‌ها برای اعتماد‌سازی ‌و مبارزه با تروریسم بحث می‌شود. مشکل اساسی این روند آن است که میزبانان آن، هر بار ‌اجندا‌های خودشان را وارد موضوعات اصلی می‌سازند.
اما میکانیزم‌های (
۶+۱) و «QCG» متفاوت استند. با آن که ایالات متحده و جمهوری مردم چین در هر دو میکانیزم شامل‌اند، ایالات متحده بر روند ۶+۱ ارجحیت می‌دهد و «QCG» یک مسأله اعتباری به جمهوری مردم چین مبدل می‌گردد. برای چین، به عنوان قدرت دوم اقتصادی با توانایی‌های بزرگ سیاسی و نظامی، ‌این یک حرکت فعال در سیاست خارجی آن کشور است که می‌خواهد در حل یک معضله مزمن،‌ میانجی‌گری کند. چینایی‌ها، ‌به حل معضله افغانستان به عنوان یک آزمون در سیاست خارجی فعال منطقه‌ای‌شان می‌نگرند. چینایی‌ها حتا برای پیروزی تلاش‌های شان نشست‌های جداگانه را به اشتراک طالبان،‌ پاکستان، افغانستان،‌ و چین در ارومچی سپس در پاکستان ترتیب دادند. هم‌اکنون هم چین بیشتر باور به امکان دست‌یابی به صلح در افغانستان از طریق همین میکانیزم دارد. اهمیت این راه‌کار در آن است که پاکستان به عنوان حامی طالبان در آن شرکت دارد و دو قدرت جهانی می‌توانند شاهد و حامی نتایج احتمالی آن باشند.
«‌نشست مسکو» تلاش از جانب روسیه است که هدف اصلی آن تثبیت جایگاه روسیه در منطقه و مقابله با نفوذ غرب و ایالات متحده در افغانستان و آسیا است. روسیه که هنوز حقارت شکست شوروی و برخورد تحقیر‌آمیز غرب را به یاد دارد،‌ ظاهراً در پی انتقام‌جویی است. حضور نداشتن روسیه در میکانیزم چارجانبه مسکو را خشم‌گین ساخت.
پس از موفقیت‌هایی در اوکراین و سوریه، روسیه اکنون امریکا را در افغانستان به چالش می‌کشد. هم اکنون نظریه‌پردازانی هستند که از یک ایتلاف تازه در منطقه به محوریت روسیه صحبت می‌کنند که در آن چین، پاکستان و احتمالاً ایران شامل خواهند بود. رقابت‌های تازه در منطقه دردسر تازه‌ای برای افغانستان است.
و اینک « پروسه‌ی کابل»‌ می‌خواهد همه‌ی این میکانیزم‌ها را زیر یک سقف جمع و رهبری‌اش را تثبیت کند و با یک اجماع جدید بین‌المللی، ‌طالبان را تحت فشار قرار بدهد،‌ تا به میز مذاکره برگردند. چنین وضعیتی واقعاً ایده‌آل است.
برخی‌ها نشست کابل را تلاش برای تخریب «نشست مسکو» می‌دانند که در آن ایالات متحده شرکت نداشت اما به سرعت از یک نشست سه‌جانبه «روسیه-چین
پاکستان» به یک نشست بزرگ به اشتراک ۱۱ کشور مبدل شد. مخالفین «پروسه کابل» آن را تلاش غرب برای جلوگیری از نقش روسیه در مسایل افغانستان می‌پندارند، اما مسوولان در کابل آن را گردهم آوردن همه‌گان در روند صلح تعریف می‌کنند.
پروسه کابل- دورنمای صلح:
چند سوال اساسی در باره پروسه کابل همان خواهد بود که چرا با وجود پروسه قلب آسیا که در آن جمعاً ۲۴ کشور حضور دارند،‌ یک پروسه جدید و موازی ایجاد شد.
تجربه بین‌المللی نشان می‌دهد که هیچ گاه حضور چندین کشور نمی‌تواند به مذاکره دولت- مخالفین منجر شود. اگر هدف افغانستان، ایجاد مجدد اجماع است، این پروسه می‌تواند ممد واقع گردد، اما حضور
۲۵ کشور با منافع و نقطه‌نظر‌های متفاوت و گاهی متضاد،‌ چگونه می‌تواند منجر به کشاندن مخالفان مسلح به میز مذاکره شود.
برای دست‌یابی به مصالحه با مخالفین مسلح باید حوصله استراتژیک و اراده سیاسی داشت و در طرف خود میان همه اقشار جامعه برای حمایت از اقدامات به منظور ایجاد حداقل اعتماد مخالفان، یک اجماع را ایجاد کرد. صلح یک پروسه است که در آن باید منتظر عقب‌گرد، یأس و حتا شکست بود. فراز و نشیب‌های فراوان می‌داشته باشد و پروژه نیست تا پلان کرد و نتایج مشخص را توقع داشت. فقط اراده‌ی قوی سیاسی و باور عمیق به صلح می‌تواند دولت‌ها را در این پروسه موفق سازد.
اتخاذ زمان برای برگزاری کنفرانس جالب است. این کنفرانس پس از نشست ناتو که در آن رییس جمهور ترامپ افزایش شمار سربازان امریکایی را اعلام می‌کند و قبل از نشست سران سازمان همکاری‌های شانگهای که به تاریخ
۸-۹ جون یعنی فقط در روز بعد از «پروسه کابل» در آستانه برگزار می‌گردد، ‌از یک‌طرف به مخالفین کنفرانس کابل،‌ فرصت می‌دهد تا به آن «رنگ و بوی امریکایی» بدهند و از جانب دیگر، حضور همه همسایه‌گان ما که عضو شانگ‌های‌اند را به هیچ صورت نباید انتظار داشت که سطح اشتراک‌شان با توقعات افغانستان سازگار باشد.
مشکلات داخلی حکومت امریکا در ارتباط به نقش احتمالی روسیه در انتخابات
۲۰۱۶، بر روابط امریکا روسیه سایه انداخته و نمی‌توان انتظار داشت که نماینده‌گان عالی‌رتبه‌شان در این نشست شرکت کنند.
برای افغانستان بهتر می‌بود که اگر چنین جلسه‌ی بزرگ را یک روز قبل از سالگرد استقلال افغانستان در
۱۸ اگست مطابق ۲۷ اسد برگزار می‌کرد و در آن یک پلان مشخص مرحله‌وار تحقق‌پذیر را برای صلح اعلام می‌داشت تا در آن مشخص می‌شد که واقعاً با کی و تحت کدام شرایط می‌توان مصالحه کرد.
برای ایجاد اعتماد چه امتیاز می‌توان به مخالفین داد و چه تقاضا‌هایی از آن‌ها باید داشت، از کم‌ترین توقعات تا بیشترین امتیازات.
در چنین نشست می‌بایست افغانستان مشخص کند که منافع مشروع کشور‌های همسایه و قدرت‌های بزرگ در افغانستان کدام‌ها‌اند و دولت افغانستان در نهایت امر چه توقعاتی برای صلح از همسایه‌گان و جهان دارد.
وقتی برای صلح می‌کوشیم، حتا در حالاتی که جنگ شدت می‌یابد، ‌نباید از این هدف دوری جست، ‌بگذار همه‌گان درک کنند که افغانستان به صلح باور دارد.
http://sayernikzada.blogspot.com/


ای کاش همه هزاره می بودیم ؟

اى كاش همه هزاره مى بوديم :


١- بجاى مدل موتر، درجه ى تحصيل مان اهميت مى يافت؛
٢- بجاى مغازه هاى لباس، پولمان را در مراكز آموزشى خرج مى كرديم؛
٣- بجاى مدل و شكل مو، مغز و فكرمان مهم مى بود؛
٤- بجاى دعوا و سر و صدا، با حوصله مندى، همه چيز را تحمل مى كرديم و راه مان را ادامه مى داديم؛
٥- بجاى تفنگ، قلم بر مى داشتيم؛
٦- بجاى حوض هاى آب بازى، پول مان را در كتاب فروشى ها خرج مى كرديم؛
٧- بجاى تخريب يكديگر، همكارى را پيشه مى كرديم؛
٨- بجاى فيس بوك، وقت مان را در گوگل صرف مى كرديم؛
٩- بجاى سريال هاى پوچ هندى، فيلم هاى انگليسى مى ديديم كه زبان بياموزيم؛
١٠- بجاى فيس بوك، در جاده ها و زير آفتاب و باران از حق خود دفاع مى كرديم؛
١١- بجاى خوابيدن در روز انتخابات، از هشت صبح تا پنج عصر در مراكز رأى دهى صف مى كشيديم؛
١٢- بجاى برادر كشى، اتفاق و همبستگى را پيشه
مى كرديم؛
١٣٣- بجاى دشنام دادن به ايران و تلاش براى جدا نشان دادن زبان فارسى ايران و افغانستان، درس مى خوانديم و صدها ماسترى و دكتورا از ايران مى آورديم؛
١٤- بجاى سركوب خواهران و دختران خانواده، تشويق شان مى كرديم تا در كار و اقتصاد و تحصيل، هم گام با مردها شوند؛
١٥- بجاى مصارف ديوانه وار و بى فايده در عروسى ها، دسته جمعى و گروهى ازدواج مى كرديم؛
١٦- بجاى ايجاد وحشت و كشتار، در زمينه هاى فرهنگى، هنرى، ورزشى و علمى به كشورمان افتخار مى آفريديم؛
١٧-بجاى تنبلى، سخت كوشى را پيشه مى ساختيم؛
١٨- بجاى دشنام دادن در زير اين يادداشت، چند دقيقه فكر مى كرديم.
ياد آورى: مواردى را كه مى دانيد، اضافه نماييد.
عبيدالله مهدي
http://sayernikzada.blogspot.com/

حادثه امروز

خط سرخ -چشم انداز سیاسی

 چشم انداز سیاسی داکتر محمد سیر نیکزاد سفیر صلح جهانی- افغانستان Global peace ambassador-afghanistan ثبات سیاسی و استقرار صلح از مؤلفه‌هایی...